606

چندوقته نوشتنم نمیاد

نمیدونم چرا و چی شده!

ولی این آخرین ساعت های تابستون و این وسط ترین روز سال رو باید نوشت

۹۶ هم نصف شد و همین قدر که گذشت برامون باقی مونده!

این نصفه که گذشت زیادی بدو بدو داشتم از همون روز اول تا همین ساعت

هر روزش به یه دغدغه گذشت و خداروشکر که هرچه انجام شد نتیجه داد

حال و روزمون هم خنثی گذشت...

نمیدونم چرا امیدی ندارم ولی اینقدر لحظه های دور از انتظارمون رو تجربه

کردیم که همین خنثی و صامت بودن هم جای شکر فراووون داره :)

شاید تو این نصفه پیش رو یهویی معجزه شد و همه چیز تغییر کرد ...

+ این نصفه دوم ۹۶جانم بزرگترین و مهم ترین روزها خواهند بود

   چندشب پیش که پایین پست اینستاگرام دوستی بابت قبولی تبریک زدم

   و به ثانیه نکشیده جواب داد که" من از الان منتظر کولاک کردن توام"

   تازه فهمیدم خواه ناخواه انتظارا زیادی بالا رفته :)))

  ++ چندروز پیش قرار بود برم دانشگاه و خدا میدونه چقدر ساعت و روز 

   جا به جا کردیم تابالاخره وقت پیدا شد.

   دانشجو داشت. هنوز نشسته بودم به دانشجوش گفت میدونی کیه؟

   همچین چشمامو ریز کردم نگاش کردم ببینم باز میخواد منو چطوری معرفی

   کنه ! گفت خانوم فلانی از بچه های ورودی فلان که البته ما بهش میگیم

   ماشین درس خونی بعدم یه نگاه به من انداخت و خندید 

   منم خبیثانه خندیدم و در حال پهن کردن بساطم گفتم خداکنه آخر هفته هم

   همین نظرو داشته باشین زدم وسط خال چون سریع خنده ش جمع شد و 

   گفت فکرنکن نفهمیدم چندوقته داری زیرآبی میری و هیچی هم بهت نمیگم!

‌‌   هرچی هم میگم خب بابا بعضی وقتا حوصله ندارم اصن براش معنی نداره

   گفتم باشه هرچی هست بگین تا درست کنم حتی اگه قراره دعوا هم کنین

   بگین :/  یه نگاه خیلی خیلی عاقل اندر سفیه انداخت گفت من هیچ تعارفی

   ندارم تو این مورد هرچی هم لازم باشه مطمئن باش بهت میگم این یکی هم

   چون نمیشد تو پیام باهات دعوا کنم گفتم بذار بیاد بعد! 

   با شرایط جدید زمانم کمتر میشه ولی فعلا چاره ای نیست

   این سرماخوردگی هم که بدجور گریبان گیر شده!

   ان شالله از فردا جدی تر و بهتر پیش میرم...

+++ این محرم و پاییز هروقت کنار همدیگه میان هزار فکر و خیالم میارن

       دیگه کم کم دارن جدا میشن فکر و خیالات گاه و بی گاه هم تموم میشن