595

یادم نمیاد آخرین بار چی گفتم یا اصن کی نوشتم

ولی خب بالاخره گرفتاری ها و همه اون استرس ها و اعصاب خوردی ها تموم

شدن و چند روزی هست که زندگی به روال عادی برگشته...

الان تازه قدر آرامش زندگی رو میدونم! خیلی وقتا فراموش میکردم که همین

زندگی روزمره و آروم هم یه نعمت بزرگ و قابل شکرگزاری!

+ هفته خیلی خیلی وحشتناکی رو گذروندیم ولی خداروشکر که تموم شد.

   نمیخوام بنویسم چون مسلما هیچ وقت این یه ماه رو فراموش نمیکنم :/

   نتیجه این مشکلات هم یه هفته خالی دیگه تو برنامه بود

   دیگه حوصله توضیح دادن برای استادخان رو نداشتم چون باید همین روزا

   میرفتم حضوری حرف میزدیم گفتم همونموقع براش توضبح میدم.

   ولی صبح پیام زده بود منتظر ارسال کارای هفتگی هستم! و یادآوری هم

   کرده بود که باید یه روز حضوری میرفتم و چندتا علامت تعجب دیگه...

   آخه از من بعید بوده که اینقدر طولانی ناپدید بشم.

   دیدم خیلی زشته اگه جواب ندم واسه همین بهش زنگ زدم گفتم ببخشید که

   نتونستم چیزی بفرستم و مختصر توضیحی دادم و قرار شد فردا برم...

++ خدایی شکر و ببخشید بابت بی اعتمادی که به بزرگیت داشتم