1050

دوباره رفتم تو فار انتظار...

انتظار برای خبر چاپ مقاله و همین باعث شده چندبار در روز صفحه رو

رفرش کنم تا شاید خبر جدیدی برسه...

انتظار برای شروع طرح که البته با گفتن یه جمله کوتاه "بودجه نداریم"

فعلا آب پاکی رو ریختن رو دستم!

انتظار برای اعلام نتایج دانشگاه که البته تا اردیبهشت احتمالا خبری نیس

اما این باعث نمیشه هر شب دو دوتا چهارتا نکنم و شانس قبولیم رو

حساب نکنم...

‌

فکرمیکردم این ترم با اضافه شدن درس های جدید وضعیت جذابی رو

تجربه میکنم اما اعتراف میکنم که خیلی آسون و یا حتی جذاب نیست!

واحدهای درسی و ارزشیابی هرجلسه و دانشجوهای زیاد هر کلاس یه

طرف، واحدهای عملی و ساعت های طولانی آزمایشگاه ها هم یه طرف

و اما سخت تر از همه واحدهای ارائه است که چهارتا دانشجو دارم و این

یعنی باید حواسم به چهارتا پرزنتیشن و هماهنگی و صحت مطالب باشه.

بعضی وقتا تو ذهنم نمیاد به هر ورودی دقیقا چی گفتم!

و البته تکرار چندباره یه مطلب خصوصا تو آخرین دور خیلی جالب نیس!

ولی با همه اینا بازم کلاس رفتن و خنده و شوخی با بچه ها دوست دارم.

‌

یه وقتایی تا ته ناامیدی پیش میرم و یه وقتایی به بالاترین حد امید و

انرژی می رسم! این نوسانات کم نیست اما تنها کاری که از دستم برمیاد

این که به خودم اجازه بدم ناامید بشم و دوباره بلند شم و تلاش کنم...

ایمیل میزنم و جواب های منفی رو صبح به صبح می گیرم!

خبر برگزاری مجدد آیلتس اومده اما واقعا دلم نمی خواد بهش فکرکنم...

دلم می خواد این آخرین تلاش ها جواب بده

دلم می خواد این آخرین ترم تدریس باشه و بگم دیگه دارم می رم

دلم می خواد یه راه جدید، یه تجربه جدید هرچند پر چالش شروع کنم

ولی تهش باز میگم هرچی خودت صلاح میدونی.‌‌‌..

‌‌

حال و احوال اسفند و بوی عید رو حس میکنم

و هزار بار خدا رو شکر میگم که حال روحم فارغ از همه دغدغه هایی که

دارم خوبه... این یه نعمت بزرگ که امسال متوجهش شدم...

‌