864

ذهنم شلوغ پلوغه

اما نه مثل روزهای قبل از نگرانی های منفی

تو سرم کلی فکر و نقشه است... هدف های کوچیک و بزرگ...

بعد از اینکه کتابخونه پیدا نکردم تصمیم گرفتم برنامه م رو تغییر بدم

صبح ها تو اتاق کوچیکم به جای حرف زدن با بچه ها و چرخیدن و

کلی وقت گذاشتن برای مقاله نوشتن، تایم اول صبح رو گذاشتم برای

زبان و درس خوندن... این استراتژی اول صبح همیشه برام جوابگو بوده

نزدیک ظهر که بازدهی درس خوندنم میاد پایین میشینم پای مقاله م...

خب کجا بهتر از همین اتاقک کوچیک؟

همین برنامه و بسته شدن در اتاقم باعث شده حضورم تو بخش کمتر

باشه... خانم کارشناس امروز میخنده میگه بسه دیگه پاشو برو :)

هفته پیش هم میگفت تو چرا اینقدر کم پیدا شدی :/

منم میخندم و خوشحالم که همه فکرمیکنم تمام مدت پای پایان نامه م

چون واقعا دوست ندارم این ماجرای زبان خوندن رو کسی بفهمه...

(البته که یکی از توصیه های اکید استادخان هم بود که هیچکدوم از

بچه های بخش از این ماجرا باخبر نباشن خصوصا دکتر خندان...

میگه ممکنه حرف هایی بزنن که انگیزه ت بیاد پایین پس بیخیالشون)

خودمم مثل همیشه میخوام تو سکوت کارها رو انجام بدم 

نتیجه ای که قراره بگیرم به اندازه کافی پر سر و صدا هست:)

فعلا همین دوتا هدف رو کنار هم پیش ببرم کافیه 

البته ماجرای کلاس دانشگاه هم یه گوشه هست!

این ترم هم تموم شد و هفته دیگه امتحانشون رو برگزار میکنم 

چه تجربه ای بود این کلاس مجازی ...

تمام شور و شوق تدریس به حرف زدن سر کلاس وگرنه که هیچ!